Het Sigmaplan gaat uit van een verhoging van de bestaande dijk rondom Lillo met ca. 3 meter en een verbreding van de voet van de dijk tot ca. 60 meter. Hierdoor wordt het historische dorp letterlijk ‘ingekapseld’ door een enorm dijklichaam en zal de bestaande jachthaven noodgedwongen verdwijnen. De ontwerpopgave bestond erin de nieuwe dijkstructuur zodanig te ontwerpen dat de jachthaven alsnog behouden kan blijven. Tevens was er de wens om het historische vijfhoekige bastion in zijn oorspronkelijke vorm te herstellen. Het ontwerp combineert de nieuwe jachthaven en de Sigmadijk tot in één geïntegreerd infrastructuurwerk. Daarbij wordt de haven ‘in’ de dijkstructuur geschoven zodat de stroming (eb en vloed) van de Schelde niet verstoord wordt en de haven op wandelafstand van het centrum komt te liggen. Tussen de dijkstructuur en de nieuwe jachthaven wordt een nieuw boothuis voorzien waarvan het dak fungeert als panoramisch terras. Op die manier krijgt Lillo een ‘gezicht’ naar het water en ontstaat er een nieuwe functionele relatie tussen Lillo en de Schelde. Aan de zijde van de Scheldelaan wordt een reconstructie van de historische voorwerken (d.i. een oude landinwaartse verdedigingsdijk) voorzien dat zal functioneren als groenscherm- en geluidsscherm tussen het dorp en de haven.

Dit project werd geselecteerd als:
Laureaat voor de Provinciale Prijs voor Architectuur 2010, Provincie Antwerpen
Laureaat 9the European Urban and Regional Planning Award (Bijzondere Vermelding)
Laureaat Waterfront Award 50the Isocarp International Planning Congress (Nominatie)